Մի քիչ անսպասելի, հանկարծակի ստացվեց զրույցս Սյունե Սևադայի հետ: Եթե ճիշտն ասեմ, ապա հարցազրույցից մի քանի ժամ առաջ նույնիսկ պատկերացնել չէի կարող, որ կծանոթանամ նրա հետ, և առավել ևս կզրուցենք շատ ազատ ու հանգիստ: Ես մի քիչ վախենալու, խիստ պաշտոնական էի պատկերացնում այդ պահը, մտածում էի, որ շատ փոքր եմ թե' տարիքով, թե' որպես բլոգեր: Եվ? Պահի տակ ստացված այդ հարցազրույցը առաջինն է իմ պատմության մեջ :D Այսպիսով. Սյունե Սևադա, մեծ, չաղ, սիրուն, համով - հոտով շնորհակալություն ^_^
ասելիք կա ու ուզում եմ մեկնաբանել : "Ամեն ինչ ոչնչի մասին" վերնագիրն էլ իր հերթին արդեն խոսում է բլոգիս մասին. ես գրում եմ այն ամենի մասին, ինչին մարդիկ շատ դեպքերում ուշադրություն չեն դարձնում
հաշվի առնելով` շատ բլոգ ունեցողներ ինձ լուրջ չէին վերաբերվում: Համարում էին, որ նոր խաղալիք եմ գտել, խաղում եմ: Երբ հարցեր էի ուղղում ՝ չէին պատասխանում : Երբեմն շատ կոպիտ մերժումներ էլ եմ ստացել, որոնց մեջ հստակ տարիքիս մասին վատ էր խոսվում : Այդ մի փուլը հաղթահարեցինք : Հետո եկավ մեկ այլ փուլ, երբ չէին հավատում, որ բլոգումս ես եմ գրում : Երկու կարծիք կար. կամ ես տարիքով ավելի մեծ եմ, կամ էլ իմ փոխարեն մեկ այլ մարդ է գրում : Մինչև հիմա այդպիսի կարծիքներ դեռ լսում եմ : Ես ինքս չեմ համարում, որ տարիքը կարող է ինչ-որ բանի համար արգելք լինել : Եթե ես դեռ այդքան էլ մեծ չեմ, դա չի նշանակում, որ ոչնչի հասնել չեմ կարող : Տարիքային սահմանափակում դնելը սխալ է, դա շատ է խանգարում : Փորձում եմ տարիքիս հետ կապված վատ մեկնաբանություններին ուշադրություն չդարձնել : Իսկ երբ ինձ ասում են, որ տարիքիս համեմատ բավականին լավ եմ գրում ՝ ինձ անկեղծ լավ եմ զգում :
Ես միշտ երազել եմ 60-80-ականներում ծնված լինել: Ինձ հոգով այդ տարիների
մարդ եմ համարում: Մի քիչ դժվար եմ ապրում 21րդ դարում, կարծես սխալ
դարում ծնված լինեմ, շատ բաների հետ չեմ հարմարվում ու համակերպվում : Իմ
սերունդը բավականին տարբեր է: Կան և քո նշած անբարոյականությունը,
տգիտությունը, և նաև կա հակառակ կողմը: Ես ինքս հրաշալի ընկերներ ունեմ,
ովքեր շատ գրագետ ու կարդացած են, կյանքի ռիթմով առաջ են շարժվում: Միայն
մի խնդիր ունենք. ազատության մոլուցք կա: Դրա համար էլ վերացել է
հարգանքը, դրա համար էլ աղջիկներն իրար են ծեծում ու հայհոյում: Մինչդեռ
իրականում դա անբարոյականություն է: Եկեք մեզ սրբի տեղ չդնենք. բոլորս
էլ հայհոյանքներ գիտենք : Սա մեզ, սակայն, արտոնություն չի տալիս
աղբաման բերան ունենալու համար: Մեր սերունդը չի հասկանում, որ "սեքս" ու "պոռնո" բառերը օգտագործելը դեռ ազատամիտ լինելու նշան չէ:
Ազատությունը մարդու ներսում է: Պետք չէ նրան ցուցադրական ինչ-որ քող
սարքել: Ազատությունը "սեքս" բառը բարձր ասելը չէ, ազատությունը
հայհոյելը չէ : Ազատությունը պետք չէ ինչ-որ բան անել կամ ցույց տալ:
Ազատությունն ուղղակի զգալ է պետք: Կուզեմ սերունդս սա հասկանա: Հենց
հասկացավ՝ մակարդակներս կբարձրանա, անբարոյականությունը կքչանա, սրբի կեղծ
դիմակները կհանենք ու մեր սերունդով կհեղափոխենք ամենը դեպի լավը:
Պետք
չէ ամեն մեկին սիրել: Պետք չէ սիրահարվել անարժաններին: Ասում են
."սիրտ է, չես հրամայի" , բայց իրականում պետք է բանականությունը սթափ
պահել: Սերը չպիտի լինի հիվանդագին, սերը չպիտի վնասի ու դեմ գնա
մարդուն: Իսկական սեր եմ համարում այն սերը, երբ սիրտն ու բանականությունը "համերաշխ" են, ոչ մի խանգարող բան չկա : Սրան հասնելու համար ժամանակ է
հարկավոր: Ու կապ չունի տարիքային սահմանը: Ցանկացած տարիքում էլ
դիմացինին ճանաչել է պետք: Ոտքերը թուլանալը կարող է առանց այն "կայծի" լինել, որը ես նշեցի: Այդ զգացմունքը ամեն մի բարետես երիտասարդի
նկատմամբ չես զգում: Բայց այ ամեն բարետես արտաքին ունեցող երիտասարդի
կողքով անցնելիս միգուցե ոտքերդ թուլանան: Սա կառավարել է պետք ու նաև պետք է հստակ տարբերել:
- Ինչքան ժամանակում հայտնի դարձավ "Ամեն ինչ ոչնչի մասին" բլոգը և հետևաբար Սյունե Սևադան, որպես բլոգի հեղինակ?
- Ավելի շատ որ թեմաներով է քեզ հաճելի գրել?
ասելիք կա ու ուզում եմ մեկնաբանել : "Ամեն ինչ ոչնչի մասին" վերնագիրն էլ իր հերթին արդեն խոսում է բլոգիս մասին. ես գրում եմ այն ամենի մասին, ինչին մարդիկ շատ դեպքերում ուշադրություն չեն դարձնում
- Նկատել եմ, որ քննադատական տողեր շատ կան գրառումներում: Արդյոք եղել են դեպքեր, երբ մարդիկ քո այդ կերպ արտահայտվելը հակադրել են տարիքիդ?
հաշվի առնելով` շատ բլոգ ունեցողներ ինձ լուրջ չէին վերաբերվում: Համարում էին, որ նոր խաղալիք եմ գտել, խաղում եմ: Երբ հարցեր էի ուղղում ՝ չէին պատասխանում : Երբեմն շատ կոպիտ մերժումներ էլ եմ ստացել, որոնց մեջ հստակ տարիքիս մասին վատ էր խոսվում : Այդ մի փուլը հաղթահարեցինք : Հետո եկավ մեկ այլ փուլ, երբ չէին հավատում, որ բլոգումս ես եմ գրում : Երկու կարծիք կար. կամ ես տարիքով ավելի մեծ եմ, կամ էլ իմ փոխարեն մեկ այլ մարդ է գրում : Մինչև հիմա այդպիսի կարծիքներ դեռ լսում եմ : Ես ինքս չեմ համարում, որ տարիքը կարող է ինչ-որ բանի համար արգելք լինել : Եթե ես դեռ այդքան էլ մեծ չեմ, դա չի նշանակում, որ ոչնչի հասնել չեմ կարող : Տարիքային սահմանափակում դնելը սխալ է, դա շատ է խանգարում : Փորձում եմ տարիքիս հետ կապված վատ մեկնաբանություններին ուշադրություն չդարձնել : Իսկ երբ ինձ ասում են, որ տարիքիս համեմատ բավականին լավ եմ գրում ՝ ինձ անկեղծ լավ եմ զգում :
- Մի քիչ շեղվենք հա: Այ հիմա Հայաստանում երիտասարդությունը ավելի ազատ է, քան օրինակ 10-20 տարի առաջ, դա նորմալ է, բայց հիմա վերջին դեպքերի օրինակով` աղջիկներ են կռվում, դպրոցականները չափից դուրս ազատ են պահում, մեծերի նկատմամբ հարգանքի մասին պատկերացումները աղավաղված են: Ինչ կասես քո սերնդի մասին?
Ես միշտ երազել եմ 60-80-ականներում ծնված լինել: Ինձ հոգով այդ տարիների
մարդ եմ համարում: Մի քիչ դժվար եմ ապրում 21րդ դարում, կարծես սխալ
դարում ծնված լինեմ, շատ բաների հետ չեմ հարմարվում ու համակերպվում : Իմ
սերունդը բավականին տարբեր է: Կան և քո նշած անբարոյականությունը,
տգիտությունը, և նաև կա հակառակ կողմը: Ես ինքս հրաշալի ընկերներ ունեմ,
ովքեր շատ գրագետ ու կարդացած են, կյանքի ռիթմով առաջ են շարժվում: Միայն
մի խնդիր ունենք. ազատության մոլուցք կա: Դրա համար էլ վերացել է
հարգանքը, դրա համար էլ աղջիկներն իրար են ծեծում ու հայհոյում: Մինչդեռ
իրականում դա անբարոյականություն է: Եկեք մեզ սրբի տեղ չդնենք. բոլորս
էլ հայհոյանքներ գիտենք : Սա մեզ, սակայն, արտոնություն չի տալիս
աղբաման բերան ունենալու համար: Մեր սերունդը չի հասկանում, որ "սեքս" ու "պոռնո" բառերը օգտագործելը դեռ ազատամիտ լինելու նշան չէ:
Ազատությունը մարդու ներսում է: Պետք չէ նրան ցուցադրական ինչ-որ քող
սարքել: Ազատությունը "սեքս" բառը բարձր ասելը չէ, ազատությունը
հայհոյելը չէ : Ազատությունը պետք չէ ինչ-որ բան անել կամ ցույց տալ:
Ազատությունն ուղղակի զգալ է պետք: Կուզեմ սերունդս սա հասկանա: Հենց
հասկացավ՝ մակարդակներս կբարձրանա, անբարոյականությունը կքչանա, սրբի կեղծ
դիմակները կհանենք ու մեր սերունդով կհեղափոխենք ամենը դեպի լավը: - Ինչպես ես պատկերացնում սիրելիիդ և քո առաջին հանդիպումը ?
- Կքննադատես այն աղջկան, ով առաջին իսկ "կայծից", զգացումից այսպես ասած ոտքերը թուլանում են ու ինքը դառնում է միանգամից ընկերուհի` ոմն տղայի ?
