Արի խոսենք անիրական թվացող, խառնված, գուցե ցնորական երևույթներից...
Արի նստենք ասեղի միևնույն ծայրին ու սկսենք երազել փափուկ բամբակի դաշտերի մասին...
Արի, ձեռքս բռնիր ու մի մտածիր այդպես էլ չիրականացվող գործերիդ մասին...
Արի գլուխդ դիր ուսիս ու զգա դրա չոր փափկությունը...
Արի խոսենք անցյալից...Չհիշելով այն՝ ստեղծենք նոր անցյալ, անցյալի դեպքեր, անցյալի դեմքեր, անցյալի բույր ու երաժշտություն...
Արի փակենք դարակը՝ լցված անցյալով: Կողպենք...
Արի թողնենք անշունչ առարկային, որ պատմում է շնչավոր երևույթների մասին, փոխանցում է անիրական զգացմունքներն ու խաբելով մեզ իրականության մասին՝ գցում է անիրական խորանարդի մեջ: Ինչու՞ չեմ տեսնում խորանարդը, այնինչ զգում եմ նրան...
