Եղանակները բացվել են: Մարդիկ երեկոյան դուրս են գալիս զբոսանքի՝ վայելելու գարնանային հաճելի եղանակը:Մեկ անգամ կենտրոնական փողոցով քայլելը ինձ մի բան հասկացրեց, որը մինչ այդ ես երևի ուղղակի չէի նկատել: Չգիտեմ ինչպես անվանել, երևի տարօրինակ այդ երևույթը: Ես չգիտեի, որ իմ և մի քիչ մեծ տարիքի երիտասարդները այսքան անշնորհք են: Շատ եմ քայլել մինչ հիմա շատ սիրելի մեր քաղաքում, բայց այսպիսի երևույթի դեռ ականատես չէի եղել: Զարմանք, զայրույթ, զզվանք. ինչ ասեմ, բոլորը խառնվեց իրար: Եթե մինչ այս մեր սերնդի մասին մասին բացասաբար արտահայտվելուց կարող էի հակառակը համոզել, դեմ կանգնել այդ ընդհանրացմանը, փորձել այդ թյուր կարծիքը փոխել, ապա հիմա այդ պահերին կհամաձայնվեմ այդպիսի կարծիքներ արտահայտողի հետ: Եթե ճիշտն ասեմ՝ մինչև հիմա չէի նկատել այդպիսի երևույթներ, բայց վերջի երեք ամսում եղանակի տաքանալու հետ ի հայտ ենեկել արտահայտվելու և ինքնացուցադրման կարիք ունեցող երիտասարդներ ու ավելի շատ դեռահասներ, որոնք էլ իրենց հետ բերեցին նմանատիպ երևույթները: Փաստորեն այս տխուր վիճակը մեծ մասշտաբներ է կրում մեր քաղաքում: Երևի այսքան ժամանակ բացառություններ հանդիսացող մարդկանցով եմ շրջապատված եղել, և ինչպես ասում է ընկերներիցս մեկը. "Բացառությունները հաստատում են փաստը", իսկ փաստն այն է, որ երիտասարդությունը չի կարողանում իրեն զսպել ու դրանով դիմացինին ստիպում է, որ դաստիարակության կարիք ունի: Բայց եթե համարձակվես իրենց երեսին դա ասել, ապա ինքդ անշնորհք ու անտակտ կհամարվես: Կսկսեն իրենց ծնողներին ու մեծերին հարգելուց, այնինչ հենց իրենք պետք է սկզբում նորմալ դսրևորեն իրենց դրսում և հասարակական վայրերում՝ դրանով ցույց տալով հարգանք ծնողների և դիմացինի նկատմամբ:
Այնպես կուզեի մի անգամ զրուցել այդ խեղճերի հետ, դե մի երկու հարց տալ ու վայելել նրանց անկրկնելի պատասխանները: Գուցե ընթերցողների մեջ գտնվեն նրանցից ոմանք ու կարդան այս տողերը՝ ինքներն իրենց այս հհարցերը տալով և պատասխանելու փորձ անելով:Ի՞նչ տարօրիանկ կամ բացասական հանգամանք կա կիթառով քայլող մարդու մեջ, որի պատճառով ձեզ լավ չեք զգում, կենդանական բնազդներ են առաջանում: Երբվանի՞ց եք անհանգստանում դիմացինի մազերի համար. ինչ միջոցներով են դրանք բերվել որոշակի տեսքի, ինչքա՞ն ժամանակ է դրա համար ծախսվել: Համատարած բոլորի մոտ նույն հայացքներն են, երբ տեսնում են կիթառով մարդու: Ինչի՞ է հարց առաջանում, թե ինչ է այդ պայուսակի մեջ: Շա՞տ եք ֆիլմեր նայել, որտեղ ջութակի կամ կիթառի պայուսակների մեջ դիպուկահար զենքեր են եղել: Կամ եթե այդպես էլ լիներ կարող է իսկությունը հայտնեն, բացատրեն զենքի օգտագործման դեպքում եղած հետևանքները, որ ավելի ազդեցիկ լինի:
Ազատությունը դրանով չի արտահայտվում: Եթե դուք ամեն անցնողից հետո մեկնաբանություններ չանեք, կենդանական ձայներ չարձակեք, մենք չենք մտածի, որ ձեր ազատությունը ու արտահայտվելու իրավունքը ինչ-որ մեկը սահմանափակել է: Ինչևէ իմացեք, որ դուք սև պատյանով պաշտպանված չեք, ու հաջորդ անգամ ձեր նկատմամբ այդպիսի վերաբերմունք կցուցաբերեն ձեր նմանները: Այ այդ ժամանակ կզգաք տհաճությունը և զարմանքը, զզվանքը դեպի ձեր նմանները: Հետո էլ կասեն, թե Հայաստնը եվրոպական երկրներին է նմաննվում, թե մարդիկ մտածելակերպով եվրոպացիներին են նմաննվում: Հնարավոր է՝ մայրաքաղաքում, բայց ուրիշ քաղաքներում, գյուղերում երկար ժամանակ կպահանջվի..
