Բայց ինչու?
Վերջին մի շաբաթվա ընթացքում ամենաշատ կրկնվող բառերն են իմ կյանքում: Չի կարելի չէ..
Ում հետ խոսամ, վերջին խոսքը դա պիտի լինի: Հետո սկսվում են փիլիսոփայության դասերը: Դա կլինի երթուղայինում, դասի ժամանակ, տանը սեղանի շուրջը, թե ուղղակի քայլելիս:
Եթե խելոքները տեղ չունեն, այսինքն ասենք որ աշխարհը կործանված է էլի:
Ինչ վատ կլիներ, որ բոլորը լինեին հանգիստ, խելոք, հասկացող, լավ թող մի քիչ էլ խելացի: Մարդկությանը տանջող խնդիրների մեծամասնությունը չէին լինի:
Ճիշտ է, եթե դու խելոք ես, դու չես կարող խելացի լինեն և անխելքներից մի քայլ առաջ լինել: Ոչ, կարող ես...
Մի քիչ զայրացանք, հիմա էլ ուրախանանք: Այսօր շատ ուրախ օր է: Ճիշտ է արևը դեռ իր ժպտերես դեմքը չի բարձրացրել և իր հետ չի բերել կապույտ երկինքը: Մեր քաղաքում դեռ չեն սկսվել նախատոնական պատրաստությունները, որոնք մեծ թափով առաջ են գնում մայրաքաղաք Երևանում: Բայց միևնույն է այսօր ես ուրախ եմ: Այս օրը շատ տարիներ առաջ ծնվել են ինձ շատ հարզատ մարդիկ: Միայն կարող եմ նրանց շնորհակալություն հայտնել, որ ուղղակի կան ու կան իմ կյանքում:
ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ!
Վերջին մի շաբաթվա ընթացքում ամենաշատ կրկնվող բառերն են իմ կյանքում: Չի կարելի չէ..
Ում հետ խոսամ, վերջին խոսքը դա պիտի լինի: Հետո սկսվում են փիլիսոփայության դասերը: Դա կլինի երթուղայինում, դասի ժամանակ, տանը սեղանի շուրջը, թե ուղղակի քայլելիս:
Եթե խելոքները տեղ չունեն, այսինքն ասենք որ աշխարհը կործանված է էլի:
Ինչ վատ կլիներ, որ բոլորը լինեին հանգիստ, խելոք, հասկացող, լավ թող մի քիչ էլ խելացի: Մարդկությանը տանջող խնդիրների մեծամասնությունը չէին լինի:
Ճիշտ է, եթե դու խելոք ես, դու չես կարող խելացի լինեն և անխելքներից մի քայլ առաջ լինել: Ոչ, կարող ես...
ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ!
