Չ-եր
Չխոսաս, չգնաս, չբարևես, չնայես, չզգաս, չմտածես, չհիշես, չմոռանաս ու չլինես!!!!!!ԼԱՎ!! Ինչպես ասում է մեր երիտասարդությունը OK, բայց կա մի բայց: Ինչպես կարող է մարդ, եթե իհարկե մարդ է, չ-երով շարժվել ամբողջ կյանքում: Այդ չ-երը միշտ էլ կան, չեմ ասում անտեսել դրանք ու ոտքի տակ գցել, ամեն անցնելուց տրորել դրանք: Ոչ! Ուղղակի, ուղղակի այնքան կուզեի մարդիկ հասկանային, որ 1 տարին մարդուն չի կարող լրիվ փոխել: Մարդ դժվար, բարդ կառուցվածք է: Իրեն ժամանակ, տարածություն ու այլ պայմաններ են պետք փոխվելու համար: Ու ընդհանրապես ինչու եք ուզում փոխվել? Մնացեք դուք դուք, ուրիշ դիմակ պետք չէ: Եթե շատերը ինձ համոզում են, որ փոխվել եմ... Ապա այդ նույն մարդիկ հուսով եմ հասկանում են, որ իրենց ասած 1 տարին իր թեկուզ փոքր հետքը թողել է իմ պահվածքի ու ձև-եր վրա: Եթե անցյալում դուրները չէի գալիս, ուզում էին ավելի շատ նկատել ինձ, ավելի շատ լսել ինձ, ապա հիմա երանի են տալիս այդ ժամանակներին: Ու այստեղ վերադառնամ սկզբի դիմակների փոփոխությանը: Ես տարբեր եմ, դու էլ: Մի պահի մի ձև, հաջոր
դին՝ մի ձև: Չեմ կարող դեռ այլ կերպ լինել: Չեմ ուզում!! Թողեք հասկանամ, ով եմ ես, ով ես դու ու ով է նա: Միանգամից իմ փոխարեն էլ եք որոշում այդ ամենը: Բայց ախր ես էլ եմ ուզում մի քանի չ-երից ազատվել, ես էլ եմ ուզում այդ չ-ոտ հա-երը մի կողմ նետել: Հրեշտակ չեմ, բայց մաքուր եմ ներսում, թողեք հավատամ, որ դուք էլ եք մաքուր, որ սև չեք, որ լույսը դեռ չի մարել, որ ամուր կապերը չեն քանդվել:
Վախեր
Վախեր՝ ամեն տեղ, ամեն ինչում ու ամենքում: Վախենում եմ ամեն ինչից, ամեն մեկից ու ամենավատը ինքս ինձնից: Երբ մարդ կորցնում է իրեն, երբ դեռ չի հասկանում, որ դեռ մարդ չի, երբ իրան թվում է, թե մեծացել է, երբ թվում է մարդիկ բարի են, լավը ու ցավ չեն ուզում պատճառել միմյանց: Գալիս է մի ժամանակ, մի պահ, որ ամեն ինչ գլխի վայր է շրջվում: Երբ ամեն ինչ լավ է, բայց ոչինչ իր տեղում չէ, ամեն ինչ ցավ է պատճառում: Երբ դու իրականություն չես գտնում քեզ՝ միայն քայլելիս տեսնում ես ստվերդ ու հայելու մեջ պատկերդ: Եթե, ապա-ները իրար հերթ չեն տալիս ու խճճվում՝ վերջին ու գլխավոր ԱՊԱ-ին չհասնելով: Ու էլի չկամ ու էլի պիտի հանձնվեմ, որովհետև այդ ԱՊԱ-ին չհասա, ինչքան էլ երկար ու մանրակրկիտ մտածեցի: Չի լինում ու վերջ!!! Պետք չէ ավելի խճճել ու բարդացնել, ուղղակի պետք է ասել դեռ անծանոթ "վերջ, հանձնվում եմ"-ը ու իրոք կգա վերջը, բայց չգիտեմ այդ վերջից հետո ինչ կլինի: Ավելի վատ? թե գետի հունը իր ուղղությամբ կգնա առաջվա նման:
Այն երգում, այն նկարում, այն պատմությունում միթե չհասկացա, որ ես էի, որ ինքս իմ համար էի ափսոսում, ինքս իմ համար էի զղջում ու ինքս իմ վրա էի ծիծաղում: Չհասկացա, երևի չեմ էլ հասկանա: Միշտ կմնա փոքր, անհասկացող ու վերջ!! Այդպես ձեռնտու է բոլորին
