Այսօր հուլիսի 31-ն է` վարդավառ է:
Մտածելով, որ օրվա ակտիվիստները դեռ արթնացած չեն լինի ես դուրս եկա տնից: Բայց փաստորեն իմ կարծիքը մեր ակտիվիստների մասին սխալ էր: Արդեն ուրախացած, որ չեմ ջրվել` ես վերադառնում էի տուն, երբ իմ ուրախ ժպիտը փոխվեց սառը ջրից այլակերպված դեմքի: Իհարկե, գլխավոր և առաջին զոհը ես էի այդ խմբի համար: Ես ճանապարհը փոխեցի, բայց արդեն դժբախտաբար նկատվել էի նրանց կողմից: Դանդաղ և զգույշ քայլերով ես առաջ շարժվեցի, և դույլերով, շշերով զինված մեր ակտիվիստները ինձ դիմավորեցին օրվան վայել կերպով: Աաա մի դույլ վրաս դատարկվեց դիմացից, մի շիշ հետևից, կողքերից էլ մի երկու կաթիլ գցեցին, որ հետ չմնան իրենց ընկերներից: Վերջապես զոհ էին գտել չէ: Այդ ընթացքում իմ խեղճ մայրիկը աղաչում պաղատում էր, որ իր հիվանդ աղջկան չջրեն` մեղկա: Ես իհարկե հիվանդ չէի` ուղղակի դա միջոց էր, որ չջրեն: Բայց աղաչանք- պաղատանքները ոչ-մի օգուտ չտվեցին և ակտիվիստները ուրախ ժպիտով հանձնեցին ինձ մյուս խմբին: Բայց այստեղ ինչպես ասում են Աստված բացեց մի դուռ և մենք խույս տվեցինք հաջորդ խմբից, որը ավելի զինված էր քան առաջինը:
Իսկ այն հարցին, թե իրենց դուր կգար, որ իրենց ծնողը և քույրը թրջված մտնեին տուն, նրանք պատասխանեցին. " Մենք ասել ենք, որ տնից դուրս չգան" :D :
Հետաքրքիրը այն էր, որ խմբում ներառված ակտիվիստները միմյանց չէին ջրում: Իսկ շրջապատող մարդիկ կամ ծիծաղում էին, կամ էլ դեմքի ցավակցական արտահայտությամբ գլուխներն էին շարժում: Հա բա կծիծաղեն բա ինչ կանեն: Իրենց չեն չէ հրապարակի մեջտեղը դույլերով դիմավորել:
Բայց լավ եղավ, սառը ջուրը էս շոգին լաաավ հովացրեց... Մեկ էլ հիշողություն է էլի, թող լինի..
Մտածելով, որ օրվա ակտիվիստները դեռ արթնացած չեն լինի ես դուրս եկա տնից: Բայց փաստորեն իմ կարծիքը մեր ակտիվիստների մասին սխալ էր: Արդեն ուրախացած, որ չեմ ջրվել` ես վերադառնում էի տուն, երբ իմ ուրախ ժպիտը փոխվեց սառը ջրից այլակերպված դեմքի: Իհարկե, գլխավոր և առաջին զոհը ես էի այդ խմբի համար: Ես ճանապարհը փոխեցի, բայց արդեն դժբախտաբար նկատվել էի նրանց կողմից: Դանդաղ և զգույշ քայլերով ես առաջ շարժվեցի, և դույլերով, շշերով զինված մեր ակտիվիստները ինձ դիմավորեցին օրվան վայել կերպով: Աաա մի դույլ վրաս դատարկվեց դիմացից, մի շիշ հետևից, կողքերից էլ մի երկու կաթիլ գցեցին, որ հետ չմնան իրենց ընկերներից: Վերջապես զոհ էին գտել չէ: Այդ ընթացքում իմ խեղճ մայրիկը աղաչում պաղատում էր, որ իր հիվանդ աղջկան չջրեն` մեղկա: Ես իհարկե հիվանդ չէի` ուղղակի դա միջոց էր, որ չջրեն: Բայց աղաչանք- պաղատանքները ոչ-մի օգուտ չտվեցին և ակտիվիստները ուրախ ժպիտով հանձնեցին ինձ մյուս խմբին: Բայց այստեղ ինչպես ասում են Աստված բացեց մի դուռ և մենք խույս տվեցինք հաջորդ խմբից, որը ավելի զինված էր քան առաջինը:Իսկ այն հարցին, թե իրենց դուր կգար, որ իրենց ծնողը և քույրը թրջված մտնեին տուն, նրանք պատասխանեցին. " Մենք ասել ենք, որ տնից դուրս չգան" :D :
Հետաքրքիրը այն էր, որ խմբում ներառված ակտիվիստները միմյանց չէին ջրում: Իսկ շրջապատող մարդիկ կամ ծիծաղում էին, կամ էլ դեմքի ցավակցական արտահայտությամբ գլուխներն էին շարժում: Հա բա կծիծաղեն բա ինչ կանեն: Իրենց չեն չէ հրապարակի մեջտեղը դույլերով դիմավորել:
Բայց լավ եղավ, սառը ջուրը էս շոգին լաաավ հովացրեց... Մեկ էլ հիշողություն է էլի, թող լինի..
