Երեկ նայեցի մի ֆիլմ: Շատ տպավորված եմ, ազդված, չգիտեմ: Կին կալանավորուհիների մասին էր: Չգիտեմ իրականությանը մոտ էր, թե չէ, բայց եթե ուզել էին դաժան տեսարաններով, զայրացնող, ըմբոստություն առաջացնող ֆիլմ նկարահանել, ապա կարող եմ ասել, որ իմ կարծիքով ստացվել էր ու շատ ավելին էր ստացվել: Ովքեր հասկացան, որ ֆիլմի մասին է խոսք գնում և նայել են այն խիստ չդատեք, որովհետև ես իմ ընկալած և իմ հասկացած ձևով եմ ներկայացնելու:
Ֆիլմում կալանավորուհիները ըմբոստանում եմ բանտապետի դեմ, ով կալանավորուհիներին ենթարկում էր տարատեսակ բռնությունների: Նրանք պետք է բողոք ներկայացնեին ստուգողներին, որոնք մոտ օրերը պիտի այցելեին այնտեղ: Նրանց շարժումը սկսվեց մի քանի կալանավորուհիների նախաձեռնությամբ( Նիկին, Ֆրենսիսը և այլն): Նրանք ծրագրերը քննարկում էին հանգստի ժամին և հենց այդ ժամանակ էին պտտվում կալանավորուհիների ձեռքերին նամակները` ինչպես իրենք էին ասում քսիֆները: Հետո կալանավորուհիները հերթով մոտենում էին նրանցից մեկին և ստորագրում իրենց անվան առջև: Այդ թուղթը բողոքող այն կալանավորուհիների ստորագրություններն էր պարունակում, որոնք համաձայն էին բանտում պայմանների բարելավմանը, մեղմացմանը, ամենօրյա բռնության վերացմանը: Նրանց համար ամեն րոպե աղոթում էր Փոքրիկ Մայրիկը: Այդպես էին նրան անվանում այնտեղ: Նա հավաքում, մաքրում էր բանտապետի սենյակը և անտեղից տեղեկություններ էր բերում ընկերուհիներին: Բոլորի ստորագրությունները հավաքված էին:
Եկավ ստուգողների գալու օրը: Կալանավորուհիներից Ֆրենսիսը ոտքի է կանգնում և կարդում բողոքագրի կետերը: Բանտապետը կատաղում է, զայրույթից տեղը չի գտնում և վերջապես չդիմանալով` ձեռնափայտով ծեծի է ենթարկում Ֆրենսիսին և Նիկիին: Բանտապահները նրա արարքը ընդունում են որպես ահազանգ և իրենք էլ իրենց հերթին դաժան հարվածներ հասցնում` ընդամենը արդարություն ուզող կալանավորուհիների դրան սովոր, բայց միևնույն տեղ նուրբ մարմիններին: Սա ավարտվում է Նիկիի և Ֆրենսիսի մեկուսարան գցվելով, որի հատակին լցված էր սառույց: Այդ ընթացքում բանտապետը ամեն կերպով փորձում է նվաստացնել ըմբոստներին: Մի քանի օր հետո բանտապետի ձեռքով մահանում են Փոքր Մայրիկը և նրա դեռ չծնված երեխան: Ընկերուհու մահվանը չդիմանալով` երեք կալանավորուհիները սպանում են բանտի բժշկին, վիրավորում բանտապետին և գերի վերցնում նրան: Բանտապետը փորձում է սպանել նրանցից մեկին, սակայն ընկերուհիները ամեն մեկը իր կողմից ատրճանակի մի-քանի գնդակ են ուղարկում բանտապետի կողմը: Նա մեռած էր:
Այս ամենը աննկատ չմնաց: Նրանք շրջապատված էին: Իսկ մի-քանի րոպե հետո սպանված էին և երեք ընմբոստները, որոնք իրենց զոհեցին արդարության վերականգնման համար: Նրանք չկային, բայց ազատության մեջ հայտվեցին քսանհինգ կալանավորուհիներ և իրենց արժանի պատիժը ստացան բանտապետի նմանները:
Այս պատմությունը ևս մի ապացույց էր, որ հնարավոր է արդարությունը վերականգնել և պատժել մեղավորներին` թեկուզև կյանքի գնով:
