Այս գրառման մեջ ես կկիսվեմ իմ երկրորդ դիտարկումով: Առաջին դիտարկում-գրառման մեջ ես խոսեցի մարդու ինքնազգացողության և պահվածքի մասին, երբ գտնվում է գետնից որոշակի բարձրության վրա:
Ուրեմն, բոլորս էլ ինչ-որ ժամանակ ակնոց կրել ենք և զգացել ենք այն ներքին զգացողությունը, որը մենք ունենում այդ պահին: Մանավանդ սև ակնոցների հետևից մեզ մյուս կողմի աշխարհը թվում է մի ուրիշ, տարօրինակ, որին մենք կարող ենք տեսնել, ուսումնասիրել, բայց այն մեզ ոչ, քանի որ մենք կրում ենք կարծես պաշտպանական զրահներ:
Ինչ հետաքրքիր է: Համարյա նույն պահելաձևն է նկատվում ինչպես նախորդ դեպքում: Օրինակ կանայք ակնոցների հետևից էլի զննում են բոլորին, քննադատում նրանց հագուկապը: Շատերը նայում են տղաների հագուկապին, խոսելաձևին և հատկապես նայում են նրանց աչքերին` չէ որ նրանք չեն տեսնում:
Նույն պահելաձևն է նկատվում նաև տղամարսկանց մոտ: Նրանք նայում են զննող աչքերով` հատկապես աղջիկներին:
Մարդիկ այդ ժամանակ ունենում են այնպիսի զգացողություն, կարծես, նրանք պաշտպանված են ուրիշների հայածքներից, որոնք շատ անգամ իրենց դուր չեն եկել: Նաև պատկերացնում են իրենց գերժամանակակից տեխնիկայով լեցուն ֆիլմերի հերոսներ, որոնք ունեն այնպիսի ակնոցներ, որոնք դարձնում են իրենց շրջապատող աշխարհի կողմից աննկատ, անտեսանելի: 
