-Գիտես որտե՞ղ է, ինչպե՞ս է
-Ոչ մի տեղեկություն չունեմ: Վերջին ոչինչ չասող խոսակցությունից անցել է մի քանի շաբաթ: Շատ սառն ու կոպիտ էր հետս խոսում:
-Լուկա, դու հասկանում եսէ ինչքան ես կախված Նինայից: Քո ամեն երկորդ բառը նրա մասին է: Ես արդեն հոգնել եմ քո սպասողական վիճակից:
-Հասկացիր ինձ եղբայր: Չգիտեմ ինչ է կատարվում հետս: Նա չունի ներկայիս աղջիկների համարյա անթերի գեղեցկությունը, նա նույնիսկ տգեղ է: Բայց նրա խառնված, անփույթ խոսելը, սահուն ձեռքի շարժումնեերը, որոնք նա անում է ինչ-որ բան պատմելիս կամ բացատրելուց: Նա..., չգիտեմ, չեմ հասկանում
-Լավ: Ես հոգնեցի քո Նինայի մասին խոսքերից:
Լուկան մնում է մենակ՝ անշունչ համակարգչի հետ: Սովորական տղան անգործ մնալուց հոգնում է ու սկսում գրել մոտավորապես 50 կամ 30 աղջկա միևնույն արտահայտությունը. "Բարև սիրուն աղջիկ, ոնց ես?": Իրականում "սիրուն" աղջիկը նկար չունի և միակ հուշող բանը դա անուն - ազգանունն է (օր. Նունուֆար Պողոսյան): 50, 30 -ից անծանոթ տղային պատասխանում է 10-ը կամ 5-ը և տղան սկսում է բարձրացնել իր ինքնագնահականը աղջիկներին "խոսացնելու" միջոցով: Դրան զուգահեռ բարձրանում է աղջիկների ինքնագնահատականը, քանզի ոմն անծանոթ տղան ինչ-որ անհայտ ուժերի օգնությամբ հասկացել է, թե ինչքան խելացի, սիրուն, պուպուշ, չքնաղ է ինքը ու որ այդ ոմն տղան ուզում է "մաքուրով" իր հետ ընկերություն անել (ուզող +1):
ով Անցնենք Լուկայի անիմաստ զբաղմունքից: Նա արդեն չէր հիշում ժամը քանիսն է, ինչ պիտի անի այսօր ու կիսաբաց, կարմրած աչքերով նստել էր համակարգչի դիմաց:
3,2,1 .. Զանգ ...
-Ալո
-Ալո
-Ու՞մ եք ուզում
-Ոչ մեկի
-Նինա՞
-Այո՞
-Ո՞նց ես: Ի՞նչ ես անում
-ԼԱվ եմ: ՔԵզ չի հետաքրքրի
-Լավ, կներես: Ինչի՞ ես զանգել
-Ե՞ս Ա՜հ , կներես՝ մատս էր կպել
-Հա՜ (քմծիծաղով): Զարմացա՝ ինչի պիտի ինձ հիշեիր, ուր մնաց զանգեիր: Լավ, Ցտեսություն
-Հաջողություն, կներես...
