Հայելու ձգողական ուժը

Նախ բարև՜, բարև՜, բարև՜
Շա՜տ երկար դադարից հետո շարունակում եմ դիտարկումների շարքը: Հարազատ դարձած բլոգին թվում է, թե անտարբերության եմ մտանել, սակայն հաճելի զբաղվածությունը թույլ է տալիս միայն գիշերները գրել :D Ինչ անեմ, սկսում են դասերը ու երևի թե ուրախ կյանքը այդտեղ կավարտվի.: Բայց ուրախ-զվարթ, նաև զբաղված վիճակները շատ  հաճելի են նախկինում, կամ ժամանակավորապես "սուսիկ-փուսիկ" Հասմիկի համար: Լավ, վերջ անցանք բուն թեմային =>
Հայելի? այո այո, հայելին մեր ընկերն է, մեր զբոսընկերն է, մեր "դեփռեշընի" աղբյուրը, մեր զրուցակիցը և այսպես շարունակ: Բայց հայելին միայն տանը չէ, պատի վրա սիրուն տեղադրած կամ պայուսակի մեջ մի տեղ գցած: Ավելի շատ հանդիպում ենք "հայելի" ասվածին դրսում՝ աշխատանքի, սովորելու վայր, գործով ինչ-որ տեղ շտապելու ժամանակ և հատկապես ուղղակի զբոսնելուց: Դրանք խանութների, բանկերի, կազմակերպությունների ազատ ապակիներն են, որոնք օրվա ընթացքում, "ձեռքի հետ"  դառնում են մարդկանց հայելիները:
Ինչու ձգողական?  Այն ձգում է ամեն անգամ, թեկուզ ամեն օր նույն խանութի մոտով անցնում ես, բայց ամեն օր պիտի գլուխդ շրջես ու..
Ու ուսումնասիրես քեզ. կողքից, հետո քայլելիս: Հետո կամաց-կամաց սկսում ես փորձեր անել, քեզ մոդելի տեղ ես դնում ու էտ պահին հիշում ես, որ դասից արդեն 5 րոպե ուշացել ես: Ի՞նչ հայելի, ի՞նչ մոդել, ի՞նչ խորհրդատու..վազելով դասի! :D

Ու երբ արդեն քեզ տեսար կողքից, փորձեցիր՝ հետևից, հաջորդ անգամ նույն տեղով անցնում ես ուրիշ ձև, ուրիշ քայլերով ու ուրիշ շարժուձևով: Դա աղջիկների հերթական երևակայելու ձևերից մեկն է: Տղաների մոտ նկատվում է, բայց աղջիկները էլի հաղթեցին :DD
Մեքենա վարող աղջիկներ հայելի վարելու ժամանակ այդտեղ ամենակարևոր բանը չէ, կարելի է առաջ նայել, դեպի լուսավոր ու անվտանգ ապագան:
Դե ինչ, թերևս այսքանը (չգիտեմ, որ հեռուստատեսային հաղորդման ժամանակ եմ լսել այս  արտահայտությունը: Հնարավորա բոլորի :D): Բայց մի բան էլ ասեմ, որ չմոռանամ: Ամառ մի քիչ դանդաղ քայլի, հայելիների վրա էլ շատ ժամանակ ծախսի, քանզի ուզում եմ դու չվերջանաս, հասկացար? Դե վերջ, ասելիքս ասեցի: Ու էլի գիշեր.. ^_^